Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako formę sztuki. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO szybko zyskał status kultowy ze względu na minimalistyczny projekt i sugestywne, bez słowa.
Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzenia w grze - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako radykalne odejście od ustalonych konwencji rozgrywki. „Gdyby ICO za zadanie noszenia walizki o wielkości dziewczyny” - zauważył Taro, „byłoby to niezwykle frustrujące”. Podkreślił, że ten prosty akt prowadzenia innej postaci był przełomowy, kwestionując dominujące zrozumienie interaktywności w grach.
W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z wyjątkowo uproszczonymi wizualizacjami. ICO priorytetowo traktowało rezonans emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że gra udowodniła, że sztuka i narracja mogą być czymś więcej niż zwykłym ubieraniem okien, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.
Nazywając ICO „tworzeniem epoki”, Taro pochwalił swoją zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i projektowanie atmosferyczne, przekształcając przebieg rozwoju gier.
Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako podobnie wpływowe tytuły. Argumentował, że te gry rozszerzyły ekspresyjne możliwości interaktywnych mediów, wykazując potencjał gier wideo do zapewnienia głęboko emocjonalnych i intelektualnie stymulujących doświadczeń.
Uznanie Taro dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne odwierty własnej pracy, dodatkowo podkreślając trwającą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.
