Voor degenen die onbekend zijn, ben ik Andrew Hulshult, een componist en geluidsontwerper, voornamelijk voor videogames, hoewel ik in film vertakt. Ik geniet ook van het componeren van persoonlijke muziek buiten het werk in opdracht. Mijn werk omvat geluidsontwerp, soundtracks en af en toe stemacteren.
Mijn betrokkenheid bij de geannuleerde Duke Nukem 3D Reloaded (rond 2010) begon onverwacht. Frederik Schreiber, van 3D -rijken, maakte Duke 3D -kaarten opnieuw in Unreal Engine 3. Zijn werk, met name de 3D -renders, trok mijn aandacht. Ik nam contact met hem op en bood mijn muziekcompositievaardigheden aan en hij stemde ermee in. Het project zelf vorderde niet significant, maar het leidde tot een onverwachte kans.
Apogee's Terry Nagy, na mijn werk te hebben gezien, benaderde ons over het componeren van opkomst van de triade , met belegger Dave Oshry aan boord. Dit betekende een cruciaal moment, omdat we onbewust op de voorhoede waren in de Retro FPS -revival. Rise of the Triad 2013 volgde en mijn reis in de industrie ging vanaf daar van start.
Mijn carrière -traject is sindsdien een steile leercurve geweest. Aanvankelijk was het navigeren in industriestandaarden en eerlijke vergoeding een uitdaging. Ik heb uit elke ervaring geleerd, zowel successen als tegenslagen, die uiteindelijk prioriteit geven aan zowel artistieke integriteit als financiële stabiliteit om mijn carrière te behouden. Nadat ik aanvankelijk had overwogen de gamesindustrie te hebben verlaten, ontdekte ik hoeveel eis er was voor mijn werk, wat leidde tot projecten als schemering en te midden van het kwaad .
Een veel voorkomende misvatting over videogamemuziek is dat het gemakkelijk en onbelangrijk is. In werkelijkheid is het ongelooflijk uitdagend. Het vereist een diep begrip van de sfeer en de ontwerpfilosofie van het spel, waardoor zowel artistieke vaardigheden als het vertrouwen om uw visie effectief te communiceren, eist. Het gaat niet alleen om het creëren van prachtige muziek; Het gaat erom het naadloos in de game -ervaring te integreren en tegelijkertijd een eerlijke vergoeding voor je werk te waarborgen.
Componeren voor de opkomst van de Triad 2013 was mijn eerste grote professionele optreden. Met respect voor de erfenis van Lee Jackson en Bobby Prince, de pioniers van het genre, was van het grootste belang. Ik wilde de geest van het origineel behouden terwijl ik mijn persoonlijke rots- en metaalinvloeden toevoeg. De eerste feedback van Terry Nagy ("A Diarree of Sound") duwde me om mijn mengtechnieken te verfijnen. Het proces was samenwerkend en balanceerde mijn creatieve visie met de esthetiek van het spel.
Bombshell en Nightmare Reaper vertegenwoordigen een verschuiving naar meer met metaal beïnvloede, bijna albumachtige soundtracks. Hoewel ik me aanvankelijk zorgen maakte over typecast, heb ik sindsdien verschillende stijlen omarmd, met orkestrale elementen en synth -geluiden om unieke soundscapes voor elk project te maken. De angst voor typecasting blijft, maar het vermogen om te experimenteren en verschillende geluiden te verkennen is gegroeid met mijn ervaring.
De AMID Evil DLC -soundtrack heeft een speciale plaats, zoals deze is gemaakt tijdens een noodsituatie. De intense emoties van die periode hebben de energie en spanning van de muziek diepgaand beïnvloed. Vooral de track "Splitting Time" resoneert met een mix van energie en intensiteit en trekt vergelijkingen met het werk van Mick Gordon, hoewel niet direct beïnvloed.
Nightmare Reaper was een samenwerkingsinspanning, waarbij ontwikkelaar Bruno expliciet om een "metaalrecord" van mij vroeg. Het in evenwicht brengen van de metaalinvloeden met de dynamische behoeften van het spel vereiste zorgvuldige overweging van pacing en energieniveaus tijdens de soundtrack. Hetzelfde principe dat van toepassing was op Prodeus , waar ik drie verschillende lagen muziek (ambient, lichte gevechten, zware gevechten) heb gemaakt om naadloos over te gaan tussen gameplay -momenten. "Kabels en chaos" valt op als een persoonlijke favoriet, geboren uit de intense energie van de pandemische lockdown.
Mijn werk aan de "Hoogte brandstof" van Prodeus omvatte een unieke aanpak. Ik heb real-world geluiden van Geiger-tellers, nucleaire reactorpulsen en omgekeerde atoombomflits opgenomen in de compositie van de baan. Dit project toonde mijn vermogen om een conceptgestuurde soundtrack te maken op basis van fenomenen in de praktijk.
Componeren voor Iron Lung (de film van Markiplier) vormde een andere uitdaging in vergelijking met game -soundtracks. Samenwerken met Markiplier was een heen en weer proces om de muziek aan te passen aan de beoogde emotionele impact van de film. Het grotere budget zorgde voor een groter volume muziek, met compositie op de set en een breder scala aan emotionele tonen.
Schemering 82 markeerde mijn eerste uitstapje in chiptune -muziek. De beperkingen van beperkte technologie, met alleen sinus-, vierkante en driehoekige golfvormen beschikbaar, vormden een unieke creatieve uitdaging. Hoewel ik geniet van het resultaat, zou een volledige chiptune -demake van te midden van het kwaad een interessant project zijn gezien de complexiteit van de originele soundtrack.
Remastering oudere soundtracks is een tijdrovend proces, zoals aangetoond door mijn werk aan IDKFA . Hoewel ik open sta voor de remastering van de Triad 2013 , vereist het aanzienlijke tijdinvesteringen en samenwerking met Apogee. Wrath: Aeon of Ruin presenteerde een unieke reeks uitdagingen, die een evenwichtsoefening vereiste tussen mijn creatieve visie en de ontwikkelingsproblemen van de game. Het eindproduct weerspiegelt een compromis waar ik nog steeds blij mee ben.
Werken aan de DLC van Doom Eternal was een droom die uitkwam. Mijn IDKFA -project had al grip gewonnen binnen ID -software, wat leidde tot hun aanpak voor de DLC. Het samenwerkingskarakter van het project, met David Levy en Chad Mossholder, speelde een belangrijke rol bij het creëren van het eindproduct. "Blood Swamps", een favoriet bij fans, het resultaat van een "Go Wild" -richtlijn, die bekende Doom -elementen combineerde met een frisse, meer traditionele metalen benadering.
Het gebrek aan officiële release voor de DLC -muziek van Doom Eternal is een kwestie van eigendomsrechten; Bethesda en ID -software houden de rechten vast en ik respecteer hun beslissingen. De IDKFA -soundtrack opnieuw bezoeken en herstellende omvatte subtiele verbeteringen in het mixen en masteren, het behouden van het origineel, terwijl de algehele kwaliteit wordt verbeterd. De Doom II -soundtrack daarentegen vertegenwoordigt mijn huidige artistieke stijl en biedt een nieuw perspectief in vergelijking met de originele IDKFA .
Mijn huidige gitaaropstelling omvat Caparison Dellinger 7 en Brocken 8 String -gitaren, uitgerust met Seymour Duncan pickups. Ik gebruik voornamelijk neurale DSP -plug -ins voor gitaarverwerking, met af en toe pedalen zoals de Moogerfooger en ZVEX Fuzz Factory. Mijn AMP -opstelling omvat een neurale DSP quad cortex, Seymour Duncan -stroomfasen en Engel 2 × 12 kasten.
Continu leren is cruciaal voor mijn creatieve groei. Ik daag mezelf regelmatig uit door te experimenteren met verschillende instrumenten en technieken, mijn grenzen te verleggen om stagnatie te voorkomen. Mijn dagelijkse routine omvat het prioriteren van slaap, het plannen van mijn dag en het opnemen van korte uitbarstingen van cardio om de focus te verbeteren. Terwijl ik geniet van games zoals Cities Skylines en Hunt: Showdown , blijft mijn primaire focus op muziekcompositie.
Mijn muzikale invloeden zijn divers, variërend van Gojira en Metallica tot de unieke videogamescores van Jesper Kyd. Als ik onbeperkte bronnen zou krijgen, zou ik graag een goed uitgevoerd Duke Nukem -spel of Minecraft willen componeren, met zowel mijn agressieve als chill-stijlen. Voor film zou ik een project als Man on Fire of American Gangster kiezen, gezien hun complexe emotionele diepte. Tot slot koester ik mijn verzameling muziekmemorabilia, waaronder een zeldzame Pantera -vinyl en tourplak.
Mijn koffie -voorkeur? Koud brouwsel, zwart.
![Lost at Birth – New Chapter 8 [V19]](https://images.yfzfw.com/uploads/29/1719601153667f0801771fb.jpg)
